kapitalist sistemlerde insan kendi mutlugu için calisir. yaptiği işlerin en buyuk ödülü paradir. bu ödülü aldiktan sonra artik gözü doydugu için (yahutta imkanlari geliştiği için) ister vergi indirim için ister sevap için olsun diger insanlara mutluk yolu acar ister istemez. dünya tekeri böyle dönüyor. kahramanlık yapmaya yahut hokkabazlık yapmanin bir alemi yoktur. cunku kahramanlğin sonu 'aptal' damgasi yemek, hokkabazliğin sonu ise karakter ve kişilik erozyonu yaşayip lanetlenmektir.
