leyla ile mecnun'un yapımcılarından olunca, gidip görelim, nasılmış bakalım diyerek bugün izlediğim filmdir. celal tan'ın aşırı acıklı hikayesi diyerek aslında kara mizahın başladığı yere dikkat çekmiş onur ünlü. ben bu filmi sevdim hatta izlerken bi tiyatro oyunu izliyormuşum hissine kapılarak izledim sanki film bittiğinde perde bir kez açılıp kapanacak ve oyuncular bizi selamlayacak hissine bile kapıldım ama kart kurt yenen mısır sesleri ile kendime gelmem uzun sürmedi. Filmin yıldız bana göre (bkz: bülent emin yarar) o nasıl güzel bir oyunculuktur bir kez daha hayran kaldım. hikaye porsuk çayı'nda yaşanan bir kazada boğulmak üzere olan genç bir kadını kurtaran orta yaşlı anayasa profesörüyle kurtarılan genç kadın arasındaki aşkın bir kıskançlık krizi sonucu cinayetle sonlanması, ailenin diğer üyelerinin bu cinayete istemeden tanık olması ve olayların gelişmesi. dışarıdan gayet normal görülen aile bireylerinin çıkarlar söz konusu olduğunda nasıl bütün değer yargıların değiştiğini o kutsal adledilen aile kurumunun nasıl iki yüzlü bir hal aldıklarını bu kara mizahla çok güzel özetlemiş ünlü. Filmden aklımda kalan en çarpıcı detaylar ise imamın şartları, celal tan'ın kürsüden savurduğu seri küfürler çakma tenor okan'ın söylediği parça oldu. beğenmeyen çıkacaktır elbette ama film zaten hikayeden de anlaşılacağı gibi absürd kara komedi. oynayan ve emeği geçen herkesin ellerine sağlık.
