küçük çocuğunuz sizden bir şey ister. Cebinizde paranız az veya hiç yoktur. Sonra alırız ( oğlum/ kızım her neyse) dediğinizde onun durumu anlayıp tamam demesi içinizi burkar. Işte o an ağzınızdan dökülür bu sözcükler. ( not: baba falan değilim ama halkız sonuçta yaşıyor, görüyoruz bu anları. )
edit: lan ben bu satırları yazarken ne içmişim. Keşke param olsaydı da adamakıllı bişey içip adam gibi entry girseydim. Paranın gözü... Neyse durup dururken beddua etmiyeyim.
