gerilim ile korku farkını ortaya koyan, hem dönemsel hemde tema anlamında yer yer dario argento klasiği suspiria' yı anımsatan fakat finali ile fena dumur eden filmdir. roman polanski denilince zaten şöyle bir durmak gerekir. film boyunca rosemary' e inanmakla inanmamak arasında kalırsınız. giderek artan gerilimle birlikte filmin temposunda da hafif bir ivmelenme olur. fakat sonu ile klasik mantıkta film bekleyen avanaklara çok güzel el sallamıştır polanski. tabi kendi eşinin de benzer bir akıbeti yaşaması üzücü olmuş, herhalde bu yüzden bu konulardan biraz olsun uzaklaşmıştır.
bu arada belirtmeden geçemeyeceğim ki minnie castevet karakteri daha önce penguen de yayınlanan kenan yarar işi paranoyak teyze ile angut hanım' daki angut olan karaktere ilham olmuş gibi. yada büyük tesadüf var.
