düşünüyorum da,biz böyle çok iyiyiz. ne arkadaş gibi, ne de sevgili gibi. dümdüz bir yolda yürüyoruz sanki. yönümüzü, hızımızı, duracağımız yerleri biz belirliyoruz. ama biz sevgili olursak, bu düz yolu otobüse binerek geçeceğiz. o zaman ne yönümüzü, ne hızımızı ne de durcağımız yeri biz belirleyebiliriz.
biz böyle çok iyiyiz çünkü, onun her hareketi beni benden alıyor. her hareketi düşündürüyor beni. ama biz sevgili olursak, artık her hareketi normal gelmeye başlayacak her hareketi, zaten hep yaptığımız bir şey olacak başbaşa konuşmak.
biz böyle çok iyiyiz çünkü,ben onu gördüğümde elimi, kolumu, gözlerimi,bedenimi değil de, sadece kalbimi hissediyorum. eğer biz sevgili olursak; ellerimi hissetmeye başlamaktan korkuyorum. ellerimi, gözlerimi..
o enim yanımdayken, gözlerine değil de önüme; yola bakmaktan korkuyorum. onunlayken kalbimin, bedenimin sol üst köşesinde atmasından korkuyorum. çünkü şu an, onu gördüğümde kalbimi başımtırnağıma kadar tüm bedenimde hissediyorum. o benden bıkmasın, ben ondan bıkmayayım. ve hep büyüsü devam etsin. kalbim atmaya devam etsin onun sevgisiyle.
