2002 yapımı pedro almodovar filmi. çok naif ve yine çok tatlı yaklaşıyor almodovar konuya. sanırsınız ki çok doğal bir olayı betimliyor. halbuki anlattığı çok grotesk bir hikaye. ama bunu mikro ölçekte analoji ile yoğurarak yediriyor almodovar.
favorisi pilot çekimlerin bol kullanıldığı filmde bu kez dairesel değil çizgisel bir kurguya(kısmen) yer veriyor ama karakteristik öğelerini yine es geçmeyip homofobik göndermeleri altta gizli tutuyor.
her türlü diyalekt çıkarımın ötesinde çok tatlı, sıcak ve sarmalayan bir film hable con ella. todo sobre mi madre' deki varoluşsal yıkımın ötesinde dingin bir huzursuzluk ve hakkaniyet sorunu serili kurgusunda söylenecek sözleri boğazınıza tıkıyor. açıkçası yorumlamakta zorlandığım ender filmlerden biri.
her halde komadaki bir kadınla ayrılık sahnesi planlayabilecek başka bir nevrotik bıdık yoktur. woody allen' ı tenzih eder ferzan özpetek' e sevgilerimi yollarım. vesselam...
