izmir karataşta bulunan hp yetkili servisine daha önceden vermiş olduğum bilgisayarımın onarıldığı bilgisini alıp bugün bilgisayarı teslim almaya gittim. orada çalışan iki bayanın ilk gittiğimde gösterdikleri tavırlarının hala değişmediğini fark ettim ve bu sebepten bu sefer buraya yazıyorum.
ilk gittiğimde sırada bekleyen falan yoktu ben de direkt o bayanlardan birinin yanına gittim ve doğal olarak bilgisayarımın problemlerini anlatmaya başladım. bu süre zarfında bayanın anlattığım sorunlara küçümseyici bir şekilde bu kullanıcı hatasıdır, bu da kullanıcı hatasıdır. deyip sanki kendi tamir edecekmiş gibi konuşmasıyla karşılaştım. zaten kullanıcı hatası varsa bunu hp teknik servisi mühendisleri sizi arayıp geri bildiriyorlar. bunu bildiğimden tüm sorunları oraya yazdırdım ne hikmetse oradaki sorunlardan sadece biri kullanıcı hatası çıktı. ayrıca bayanın bana balıkesir nerenin ilçesiydi? diye sorması ve balıkesir bir il. dediğimde bana inanmaması biricik bilgisayarımı nasıl ellere teslim ediyorum diye beni büyük bir şüpheye düşürdü.
ikinci kez gittiğimde bilgisayarımı alıp geri döneceğim çok ufak bir işlem vardı. ama bu sefer içeride benim gibi 2 kişi daha vardı. ben ilk gittiğimdeki bayanın yanına gidip bir şey sorabilir miyim? dedim ve git ordan sıra al sıran gelince sorarsın. diye cevap aldım. ardından sıramı aldım ve sıram 286 ydı. orada gösterilen numaralar ise 284 ve 285 ti. ben de sandalyeye oturup beklmeye başladım. ardından 285 numara söndü ve sıra bana gelecek diye ayağa kalkıp bayana doğru yöneldim (bu ilk gittiğimdeki kişi değil öbür bayan). sonra biraz yaklaştım ve numaraların gösterdiği yerin önünde 286 nın yanmasını bekledim (tabi bu sırada acaba sıram geldi mi gelmedi mi tedirginliği yaşıyorum çünkü 286 yazmıyor. ben de bu yüzden biraz uzakta bekledim). bunun üzerine bayanla aramızda aynen şu sohbet geçti (+ bayan, - ben):
+niye dikiliyorsun gidip yerine otur. sıran geldiği zaman ben sana söylerim de mi?
- ?!?..!?
+(yüksek bir sesle) oturup beklesene! sıran geldiğinde söylicem. burada işlem yapıyorum.
- tamam bekliyorum ben de.
+(kısık bir sesle) allahım ya sırası gelmemiş bekliyo orda durup ya.
ben ne olduğunu anlamadan birden içerde sıra bekleyenlerin bana garip bir şekilde baktığını fark ettim. ardından bayanın işlemine devam etmediğini, bana uzaklaşmazsan daha çok beklersin. bakışı attığını fark ettim. nasıl bir güven buluyorsa artık. bir de bu olaylardan önce başka bir kişi onlara sizlere kızmıyorlar mı bilgisayarları tamir olmayınca? diye sordu. bu kibirli bayanın verdiği cevap: kızıyolar tabi utanmadan bi de hiç terbiye yok, hiç saygı şurda çalışıyoruz işimizi yapıyoruz. bir de terbiye dersi veriyorlar. bunun gibi müşterilerle doğrudan görüşmesi gereken çalışanların bu tavırları gerçekten çok yanlış. umarım bir daha karşılaşmayız.
