'' bir gün eve gelmişti çocuk, sabah kaçtı emin değil. ev yeterince sessiz ve çok dağınık. gün doğumunu arkasına yüklenip arşınladığı o delik deşik yollar. red kit' in gölgesinin aksine arkasına da değil, önünde uzuyayıp gidiyordu gölgesi. çizgi filmlerin aksine, hayatta boşluğa bakmasan da düşmeme ihtimali yok. fizik kuralları, ahlak kuralları, yasa ve kanunlar var. ayağın altındaki toprağı yavaşça çürüten tecrübelerle dolu bu hayat. sebebi aşk,para ya da macera bile olsa bir insanı her gün hayal kırıklığına uğratırsanz, eve gittiğinde kalbine ve beynine taşır bağırsak kurtlarını. kötülük tam olarak bu noktada başlar.
çocuk evine geldiğinde yine anlamıştır ki, huzur denilen şey perdelerin arkasında saklanan odada oturmaktır. o bilir ki; evi duvarlar değil perdeler saklar. özel nesnelerdir bu yüzden perdeler. insanı dışarda ki tüm pisliklerden saklayabilir. hayatla araya çok ince ama çok keskin bir şerit çeker. çocuk uyku için uzanır salonda ki koltuğa. böyle anlarda akıl geçen iki şey olur. ya kendi dışında herkesi suçlarsın ya da kimseye sürüşmeden kendini yargılyıp durursun. her ikiside fazlaca tehlikeli. hayat hakkında bilinen herşey patinaj yaptırır adama. çünkü hayat üstünde düşünülecek ve çıkarım yapılacak kadar ciddi bir müesse değildir. bir telefonla, tek bir mesajla, sizle bağlantısız bir tesadüfle bile hayat mahvolmaya hazır hale gelebilir.''
