ilk filmin referansıyla mutlaka izlenmesi gereken film. ilgi eksikliği yaşayanların her zamanki gibi çocukça tavırlarla 'çok güldüm' diye eleştireceği filmdir.
Bu tarz malların ilk filmde grup halinde korkudan ayağa fırladığını bu gözler gördü. Çıkışta hala 'çok güldüm' diyorlardı.
Merakla bekliyoruz.
nefrit: berbat berbat berbat! bir insan nasıl hem daha tecrübeliyken, hem daha uzun bir hazırlıkla ilkine göre daha kötü bir film çekmeyi başarabilir? sakın yukarıda yazdıklarıma bakıp filme gitmeyin. büyük hayal kırıklığı.
