Hep anlaşılamamakla suçlanmış ama anlamak için de herhangi bir çaba gösterilmemiş edebiyattır. içine daldığınızda binlerce renk bulursunuz. bir gülden bülbül çıkar, bir oktan kirpik ve acı... aşıklar sevgilini eteğindeki gülden bile kıskanırlar sevdiklerini.
Hep ne gerek var bunlara denilir. gereksiz görülür. ama bu bizim edebiyatımızdır. arap ve fars kültürünün etkisinde fazlaca kalınmıştır ama yine de kültürümüzdür. divan edebiyatını inkar etmek 600 yıllık kültürü inkar etmektir. zaten böyle olursa birkaç yüzyıl sonra da şu an ki kültürümüzü inkar etmeliyiz. çünkü şu anda da batı kültüründen etkileniyoruz.
Şu unutulmamalıdır. osmanlı şairleri ilk başlarda doğu kültüründen çok etkilenmişlerdir; ancak 15. yy ve sonrasında doğu kültürünü etkilemişlerdir.
Not: bir ingiliz 17. yy'da sheakespeare'in yazdığı bir metni anlayabiliyor ve bu metinden zevk alıyor ama bizler 17. yy 'da yaşayan şeyh galib'i anlamaktan aciziz. işte bu insanın gücüne gidiyor.
