yeri gelir namusu 2 bacak arasında ararız, yeri gelir askerliğe "namus borcu" deriz. her şeyi açıklama biçimimiz "namus" .
bir taraf " askerlik yapmayan şerefsizdir" diye yırtınır, işin içine namusu katar, vatan haini bile ilan edebilirler. diğer taraf ise " ben özgürlük hakkımı kullanıyorum, vicdanım rahat" der geçer. iki taraf birbirleriyle hep çatışacaktır. bu kavram, yürürlüğe girse de, girmese de.
şimdi efendim, vicdani ret bir gerekliliktir. mantıksız olabilir ama gereklidir. insanlara zorla askerliği dayatmak, zorlamak toplumda baskı yaratır. yaratıyor. ha diyeceksiniz o zman kimse askere gitmez, kim savunacak ülkeyi? profesyonel ordu diye bir şey var. duydunuz mu? kurarsın ordunu, öyle sokaktan toplayıp da herkesi zorla askere göndererek değil. seçersin. önüne geleni almazsın. ordu gider savunur. bu insanların ölmek istememesi vicdansızlık, şerefsizlik, türklükten öte ise, varsın öyle olsun.
yaşamak, insanın en doğal hakkıdır.
