kendini her şeyin 'aynen' devam ettiğine inandırmak için söylenir...ama daha kuru,daha tatsız...birinin ölümü ardından söylendiğinde asıl can yakıcı anlamına kavusur bu deyiş...ölen insan sadece zihnindeki anılarındır artık..her unuttugun şeyle biraz daha silinir,yokoluncaya dek...tıpkı bir gün seninde önce bir anıya sonra da sanki hiç yaşamamış gibi bir boşluğa,'hiç'e dönüşeceğin zaman olacagı gibi...bencil bir oyundur bu;hiç bir zaman ölen,terkeden,giden için düşünülmez...hayat devam eder mutlaka,ama biz bu cümleyi sarfettiğimiz zamana sıkışır kalırız uzunca bir süre...
