Her allahın günü Unutma beni dizisi başladığında karnımın acıktığını hissederim. Bu, davranış bilimlerinin koşullu önerme konusuna örnektir. Pavlovun köpeğine bedeldir. Zira her allahın günü anne o dizinin başına hamur, çamur, börek, çay ve komşu kadınlarıyla doluştuğunda işsiz bir adam olarak bende nasibimi alırım.
Yan odada nam nam nam hamurişini yerken bana kadar gelen seslerden dolayı dikkatimi dizinin kalitesizliği çeker. Karakterler bağırdıklarında çığlık attıklarında bulundukları mekandan dolayı çirkin bir eko oluşuyor. Ses çok kalitesiz ve boğuk çıkıyor.
Ama samimi lan. Valla bak. Eksik ve aç hissediyorum kendimi o olmayınca.
