ayıların tüm çıplaklığıyla; komplekssiz kendiyle barışık göbeğiyle, kıllarıyla, sıcaklığıyla, fikirleriyle, bastırılmış haklı duygularıyla, isyanıyla, yaşanamamışlıklarıyla bu dünyada ben de varım deme yeri. anlaşılan o ki onlar ötekileştirilmeye çalışılsa da ayı ağızdan çıkarken duyulan korku burada yerini şefkat ve eğlenceye bırakıyor. ve insanın bu eğlenceli ve hoşgörülü kesimin kucağına atası geliyor kendini.
