bir zamanlar şarkılarını ve kendisini tanıyıp bildiğim, daha sonra uzak kaldığım ve yıllar sonra tuhaf bir tesadüfle " aaa bu göktan o göktan " mı idrakına erdiğim müzisyen.
herkes gibi ben de sesine çok yakıştırıyorum erhan güleryüz şarkılarını... müziği ve sesi dingin, huzur veriyor... örneğin; bugün evde açıp göktan şarkılarını, çisil çisil yağan yağmuru izleyeceğim... bir çeşit terapi...
hayran olunacak bir özelliği de şair yanı... bu özelliğini geç fark etmiş olmanın hüsranı içindeyim, ne yazık! kalemini sadece konuşturmuyor bence; kelimelerle sevişiyor adam, yeni hayatlar doğuruyor... kıvrak zekaya, ruha buyrun dedirtebiliyor insana...
onun sesini müzikte daha aktif olarak duyabilecek miyiz bilmiyorum ama takip etmek isterseniz;
Şu insan ne bencil, herkes kendi derdinde
Faytonda aşıklar öpüşünce
Rahatsız faytoncu, susar paranın derdine
Birkaç tabanvay yalnız izler onları
Gıpta haset karışmış gözlerle
Ama bir de atlar var hani
Varacağı yerin derdinde.
"yağmura yürüyorum" bugünün şarkısı olsun o halde;
