yıllar önce desem sinametek' te izlediğim antonioni harikası. tekrar izleyeceğim diye kendime söz vermeme rağmen hala başaramadım. zira o günler bolca şarapla yıkanmış olduğundan biraz berraklıktan uzak nezdimde.
konusu ve işlenişiyle müthiş bir iş idi bu. o an ya da o nokta dediğiniz şeyi somutlaştırmış adam. deha farklı bir şey işte. slow motion sekans (ki aslen birkaç pelikülden mürekkep) zaten dillere destan iken, o yedirilmiş kinik ütopya çok sarsmıştı beni. bir chinaski sanrısı gibi ve 'biz' den samimi idi. yıllar sonra bile hala değişik duygulanımlar bırakabilen tuhaf başyapıt. kaçıran sinefil varsa pandik yemiş gibidir. elinizi çabuk tutun.
