bazen yapılması gereken şeydir. insanı rahatlatır.
acaba tanrı var mı?
acaba doğru din hangisi?
acaba yasak elma hikayesinin aslı ne?
acaba reenkarnasyon var mı?
acaba illuminati nedir?
acaba masonlar iyi midir kötü müdür?
acaba mehdi diye biri gerçekten gelecek mi?
acaba acaba acaba...
geçen sene çok kafamı kurcalayan sorulardı. saatlerce düşünürdüm ama aklım ermezdi bir boka. sonunda bende düşünmemeye başladım, ama son bir aydır tekrar kafama girdi bunlar, unutamıyorum amk. kafamda dönüyor dolaşıyor, çorba oluyor, kafama sıçıyorlar...
hiç bir şeyden zevk alamıyorum resmen lan. call of duty oynarken bile aklımdan çıkmıyorlar. beni video oyunları bile kesmiyorsa artık ne keser?
kitap okuyorum. kişisel gelişim kesmiyor, kafam yine bu sorularda. da vinci şifresini aldım, daha da kafamı karıştırdı dan brown ipnesi.
ulan komplo teorisi düşüne düşüne delirecem lan. annemle geçen gün kadıköyde dolaşıyoruz, artık kadının aklına nasıl girmişsem "3.dünya savaşı çıkınca buralar dağılacak, tadını çıkaralım bu anların" dedi...
laynnn!
etrafımdaki insanlar da beni dinleye dinleye komplo üretmeye başladılar. kimseyle doğru düzgün sohbet edemiyorum. hemen "arda illuminati tam olarak ne?" "arda mehdi kim?" "arda deccal kim?" "arda bizi sev, arda yala bizi" diyorlar.
bir kişi sadece beni bu düşüncelerden uzaklaştırıyor, her şeyi unutturuyor.
o kişi olmasa sıçmıştım valla...
keşke bu entryyi okuyabilse...
bana her şeyi unutturan kişi. *
velhasıl her şeyi unutmak bazen iyidir, hiç bir şeyi düşünmemek, beyni dinlendirmek...
