seninle samimi olmayı o kadar çok isterdim ki baba...
henüz yaşım 5-6 iken annemin kafasında yumurta kırıp onu koltukta ağlarken görmeseydim, abimi benim burnumu incitti diye boğazlamasaydın ve ben abimi kızarmış bi suratla bahçeyi sularken görmeseydim,
hala daha yürürken bana çocuk muamelesi yapıp çevreye rezil etmeseydin, bu kadar psikopat olup her dediğinin olmasını istemeseydin, senin dayağını hiç yemememe rağmen sırf yersiz ve kırıcı laflarına ağlamasaydım, bana ''minik kuşum'' demekle kalmayıp zamanında sevgini gösterebilseydin, sen aklı başında biri olsaydın
şu an seni seviyo olurdum...
annem bu zamana kadar sana nasıl dayanmış bilmiyorum. ama sen okuduğu bilgileri kendine saklayan, yalnız, psikopat, dengesiz, alkolik, pislik bi herifsin! seni çocukluğumdan beri sevmiyorum. sana hiçbir şeyi açıkça söyleyemiyorum. herhangi bir şey bu...mesela bayram için aldığın o kalitesiz şekerlerin güzel olmadığını, ağızda kekremsi bi tat bıraktığını söyleyemedim...''yanına koyim kızım, eve götür'' dedin ama ben ''bizim evde de var, hem çikolata çok yemiyorum'' dedim. oysa ki senin bugüne kadar aldığın her şey iğrençti baba. ucuzluk içini götünü verirsin. hiçbi şeyini beğenmedik. senin o ''bakın çok kaliteli'' diye övündüğün herhangi bi yemeği de...sen ne bana, ne de abime karşı ne sevgini gösterebildin, ne de samimiyetini...
hala daha süpürgeyle annemin üzerine yürüdüğünü unutmadım ben baba. anneme ettiğin küfürleri de...senin sadece anneme karşı öyle olmadığını biliyorum baba...zamanında amcamın kafasını çim biçme makinasına sokmaya çalışmışsın, yetişemedim ama...ben babanı gırtlaklayacak raddeye geldiğini biliyorum baba...tek sorun o senin gibi asosyal ailenin ve bizim suçumuz mu?
sen bilgili bi adamsın baba, kültürlü...ama bu gerekmiyormuş di mi iyi biri olmak için? hayatta bilgilerini kime sundun baba? yararlanmalarını sağladın? sürekli kendini övmekten ne zaman bıkıcaksın baba?
emin ol şu an ki bi kaç öğretmenimi, arkadaşlarımı bile senden daha yakın görüyorum kendime...ve hepsini senden daha çok seviyorum...
