3 seneyi geçti bu maç olalı. hala dün gibi hatırlıyorum. bizim evin karşısında çay ocağı vardı, küçücük çay ocağına mahallenin tüm adamları toplanmış maç izliyor, ben de evden izliyorum. beraber uvvv, hasiktir onu mu atamadın falan yapıyoruz; kapı pencere açık sesler çok rahat duyuluyor. dakika 119'muydu 120'miydi gol yedik. insanlar bağıra bağıra çay ocağından ayrılıp evine gidiyor, aynı zamanda da rüştü'ye sövüyolardı. ne anasını bıraktılar ne avradını orda. ben de balkona çıktım. 30-40 saniye olmadı goool diye bağırınca millet aynı adam çay ocağına doğru koştu, arada cadde vardı adama minibüs çarpıyodu az kalsın zor fren yaptı belki de çarpmıştır; çok gülmüştüm çok mutlu olmuştum o gece.
