Radha Mitchell' in seri estetik yaptırarak ba$rolu kapmı$ olduğunu dü$ündüğüm film.
filmin kendisine gelirsek eğer, büyük bir aptal olarak oyununu oymadığıma yandığımı hissettiğim andır filmin son sahnesi. korkudan çok dramatarzında olsa da son senelerde çıkan korku filmlerinden eksiği olmadığını fakat fazlası da olmadığını belirtmekte fayda var. oyunu oynamadan aklıma gelen tek $ey ise, son zamanlarda büyük sükse yapmı$ korku filmlerindeki küçük kızlar modasını bu filmde de hissetmem. playstation gibi bir nimet olmasaydı, orta derece korku filmleri kategorisine sokulabilirdi.
tam bir grafik harikası olan filmde, setler oldukça gerçekci, insanı kendine çeken bir yapıya sahip. küllerin yağdığı, geni$ açıdan gözüken kasaba kareleri oldukça etkileyici. bir kaç hatası bulunmak ve $u an aklımda kalmamaları sebebiyle bunları izleyen insanlara bırakmakla birlikte, zaman harcaması olarak kesinlikle dü$ünmemesi bir film der ve bu entry' yi burada bitiririm.
edit: bir daha dü$ündüm de, "anne olma" sıfatı filmde çok bir önem kazanmı$, korku filminden çok, bir annenin kızı için yapabilecekleri gibi bir görünüme kavu$mu$. sürekli olarak, çünkü o benim kızım türü replikleri olmasına rağmen iyi bir film.
