- neyse ben çıkayım kusura bakma.
+ yok canım ne kusuru.
- yani bakma derken, lafın gelişi. emrediyormuşum gibi oldu sanki kusura bakma... yani bakmazsın umarım.
+ bakmam bakmam.
- neyse çok fazla konuştum kusura...
+ bakmam abi tamam.
- yani yok öyle demek istemedim. seni yönlendirmeye çalıştığımı düşünmezsin umarım. tabi bakmak ya da bakmamak senin kararındır. sonuçta kusur benim kusurum. seni buna bakmaman için zorlayamam.
+ abi prensip olarak hiçbir kusura bakmıyorum. hayat tarzım bu benim. senle ilgisi yok.
- ha anlamamıştım. gereksiz yere uzattım desene o zaman. neyse kusura ba... tamam bakmıyosun.
not: başlarsam bir yerlere varır diye düşünmüştüm ama bir espri bile çıkmadı. neyse kusura bakma sevgili okurum.
