hadi şunun adını koyalım. atatürk ve cumhuriyete saldıranlar ezici çoğunlukla ya ayrılıkçı ya da dinci kürtler. karnımızdan konuşarak halledemeyeceğimiz kadar büyük bir sorun bu. kardeşlik ile ilgili asıl kırmızı çizgi budur. kuru kuru "kardeş cici" söyleminden daha net ve belirgin bir çizgi.
20. yüzyılın ortadoğu ve asya üzerindeki en büyük antiemperyalist zaferini kazanıp, en önemli aydınlanma hareketini başlatan bir lidere karşı kıçını yıkamaktan aciz bazı kabile maymunlarını güya alternatifmiş gibi sayıp, büyük komutana küfreden bu kitlenin ezici çoğunluğunun kürt olması kardeşlik çabası mı?
edit: dedem (anne tarafından) cumhuriyetin şerefli bir subayı olarak dersim yöresindeki katil ve hırsız sürüsünün işlediği suçları bastırmak için oralarda çarpıştı. buna katliam diyen adama kapı gibi "orospu çocuğu" deme hakkım var.
hırsız, katil dedelerinizin bu milletten yediği köteğe istediğiniz kadar katliam deyin işin aslı bellidir.
--spoiler--
cumhuriyet kurulunca, memleketin dört bir yanında başlayan kalkınma, yenilenme hamleleri bazılarının gözünü çok korkuttu. kimisi din bayrağı açtı isyan etti, kimisi de seyit rıza gibi kürtçülük bayrağı. osmanlı zamanında alışmışlardı ya rahatlığa, hani 93 harbi'nde hemen kuzeylerinde rus ordusu ilerlerken kendilerinden asker isteyen devlete "şimdi hasat zamanıdır, asker veremeyiz" diyecek kadar tuzları kuruydu ya. baktılar ki mustafa kemal işi sıkı tutuyor, osmanoğlu'na hiç benzemiyor, anladılar o ortaçağdan kalma yaşam biçimlerinin sonunun geldiğini. derebeylikleri elden gidecek. hemen bir çözüm aramaya koyuldular. imdatlarına ingiliz ve fransızlar yetişti. türk askerlerinin isyancılardan ele geçirdikleri gıcır gıcır lee enfield ve berthier tüfekleri gökten yağmadı ya dersim'e.
tasmalarını tutanlar "tamam" deyince harekete geçtiler. köprüleri, telefon-elgraf hatlarını ve devletin yaptığı herşeyi yıkmaya koyuldular. öyle bir hayvan sürüsüydü ki bunlar, atatürk sabiha gökçen'i operasyona katılması için gönderirken ona kendi tabancasını vermiş, eğer uçağı düşerse isyancıların eline geçmemesini, kendisini vurmasını öğütlemiştir. vaktiyle bu harekata katılmış bir ihtiyar da, atatürkün sözlerini "gidince gördük ki bunlar insan gibi yaşamıyor. medeniyetten bihaber." diyerek tasdik etmiştir. eskiden de böyleydi dersim. mehmed arif bey, başımıza gelenler isimli eserinde bunları anlatırken "şu asırda öyle anadolu'nun ve her tarafı oldukça medeni memleketlerin orta yerinde böyle vahşi bir cemaatin bulunmasının ayıbı hükümetimize aittir" demişti. evet osmanlı bunlara ilişmemişti. şimdi cumhuriyet bunlara medeniyet getirmeye çalışıyordu ama buna rağmen medeniyete ayak diriyorlardı. en sonunda seve seve kabullenmedikleri şeyi tepelerine tepelerine inen bombalarla kabullenmesini bildiler. nihat genç'in tabiriyle, "devletin tunç eli" tepelerine inince anladılar dünyanın kaç bucak olduğunu.
--spoiler--
