lise 2 nin ilk dönemi bitmek üzereyken sınıfta takdir belgesi alacak arkadaşların isimlerini görmüştüm. bu sırada herkes bu önemli haberi beklerken sınıf kapısının girişinde kalabalık yapmışlardı. 1.90 boyunda onur isminde bir arkadaşım vardı. bizde dersleri fen bölümü olarak durmadan laboratuvarda işliyorduk. normal sınıflara göre kapısı alçak küçük bir yerdi. olaylar gelişir.
cyborg- c
onur- o
c- lan sınıfta belli başlı kişiler gene takdir almış!
o- allahını seversen söyle bende varmıyım?
c- varsın mk!
güüüüüüüüüüüüüüüüüüüüm diye bir ses patlar. arkama döner bakarım.
onur isimli arkadaşım bu mutlu haberi duyunca bütün gücüyle kapı eşiğinde zıplamış ve üç gram beyin taşıyan kafatasını kapının kolonuna geçirmiştir. yere yığılır. hastahaneye götürürüz. dikiş filan derken böyle bir anımdır.
Ders kimya en arkada dörtlü olarak sohbet edip çok fena şekilde fiziksel hareketlerde bulunuyoruz. laboratuvarda ders işliyoruz. arkadaşım aliyle beraber oturuyoruz. en arka sıranın altında yani oturduğumuz sıranın altında yaklaşık bir metre derinliğe iki metre uzunluğunda sahip bir çukur vardı. bunu fark ettikten sonra sadece basit bir tahtanın bizi tuttuğunu fark ettik. kimya dersinde olaylar gelişir.
cyborg- c
ali- a
c- hani sallanalım abi sıranın ayakları çok iyi olmuş.(oturduğumuz sırayı ileri geri yaparak sallanıyoruz.)
a- hacı hızlanalım biraz daha ve elleri sıradan çekerek dengede durarak sallanalım.
c- hadi bakam.
sınıf sessizdir. sadece bizim sallantı seslerimiz hafif hafif hissedilmektedir. aniden bir gürültü kopar.
