insan hakikaten sevgilisi olanları görünce acayip kıskanıyo. çoğu insan ister sevgilinin olmasını, kıskanmayı, kıskanılmayı, kavga etmeyi, tartışmayı, öpüşmeyi, sevişmeyi, gülmeyi, eğlenmeyi, yemek yapmayı, konuşmayı, ağlamayı, sevinmeyi, mutlulukları paylaşmayı...
ve tabi bunları yapacak bir insana sahip olmayı...
ben de isterdim sevgilime ''aşkım seni çok seviyorum'' demeyi, şarkımızı duyduğumuzda ''aşkım bak bizim şarkımız'' deyip göğsüne yaslanmayı...ben de isterdim yemek yaparken arkadan sarılıp boynumu öpen bi sevgilimin olmasını, ben de isterdim ''kim o kız?'' deyip sinirleneceğim, trip atabileceğim bir sevdiceğimin olmasını...
ben de isterdim sözlükte onunla yaşadığımız olayları ve diyalogları yazmayı ya da ''benim sevgilim bi tanedir'' diyebilmeyi...arkadaşlarıma ''bakın bu sevgilim. fotoğrafta pek güzel çıkmamış ama çok şekerdir'' demeyi...
olanların kıymetini bilmesi gereken bi şeydir ayrıca...tabi gerçek aşkı bulduktan sonra...
