Cok güzel gözleri vardi onun, essek gözlümdü güzel gözlümdü benim. heyecanlandigi zaman bulanan migdesi, terleyen elleri vardi. dünyanin en güzel gülümsemesine sahipti. bir de gülümserken sevgi dolu sarilmasi vardi ki, insani dünyanin en mutlusu ederdi. cok zekiydi aslinda. cok da bilgili gözünün birini sabit tutup, digerini oynatabilecek kadar yetenekli ve sevimliydi. sirf dogdugum sehrin insanlarina özel olan mimikleri laflari o kadar güzel söylerdiki hala insanin gözünün önüne geldigin de gülümsetir insani. benim taklidimi yapardi, ben gibi "hop" derken kaslarini catardi istem disi cok da sevimli olurdu onu yapinca, öperdi sonra sarilirdi, sevgisini gösterirdi belin de gamzesi olandi o ama et yemezdi. aslinda her eti yemezdi, onun icin benim ne yiyecegimiz konusunda hic bir zaman fikrim olmazdi. uyandigin da dünyanin en sevimli insani olurdu gözünü acar onu izleyen bana gülümserdi, isik sacardi etrafina sonra sarilirdi öperdi... uzun saclari vardi hani benim o cok begendigim, cok sevdigim " sakin kestirme" dedigim, ayrilinca kestirdigi uzun saclari vardi onun... elleri vardi kücücük böyle dolma, dolma kirmizi ojelisinden hem de tatli bir konusmasi karizmatik, tok bir sesi vardi. aglamanin yakistigi insandi, ama onun aglamasina dayanamayan insan vardi. sesli gülerdi hep, icten gülmek istedigi icin gülerdi. kahkaha atardi ben ne kadar sevmesem de ona cok yakisan. güzel kokandi o cennet gibi kokan utanandi aslinda o cekinendi yabancilardan ayni benim gibi. ama her yere herkese uyum saglar ayak uydururdu. cok severdi beni.... hep söylerdi... simdi söylemese de simdi insan duymasada, hala hala sevdirtir bu unutulmayan detaylari bana onu. her zaman durur gözümün önün de sanki hic bir zaman gitmeyecekmis gibi. gözlerim dolar, ellerim terler yutkunamam belki de ama yine de unutamam.....
