Annem diyor ki "allah sevdiği kulunu zorlarmış, ona acı çektirirmiş". bu lafın üzerine düşünüyorum, ben sevilen bir kul muyum yoksa aptal mıyım, yahut başka bir şey miyim? diyelim ki çok seviyor beni -ki bunca şeyden sonra bana aşık olmalı- sevgisinin bir nedeninin olması gerekmiyor mu? Onun için ne yaptım ki ben, diğerlerinden ayrı tutup "sevgisini" böyle gösteriyor bana. Bazı geceler "allahım yardım et!" derken aslında "sevme beni, çek lanet ellerini üzerimden" mi dedim acaba ona, böyle anlamış ve sevgisini bir tür ceza ile gösteriyor olabilir mi?
Çok şey de istemedim oysa, burada anlatırsam ezikliğimin ortaya çıkmasından korktuğum, gerçekten çok masum şeyler istedim ben. Hatta inandırıcı olsun diye değil, gerçek gözyaşlarıyla yaptım bunu. Duymadı! Yine de inanmadım olmadığına, "elbet duyacak bir gün" derken hayat, cizgilerle süsledi suratımı, saçlarım dökülmeye, gücüm azalmaya başladı.
Ey tanrı, seni ciddiye almayanları daha çok sevdin sen!
