2. dakikasından itibaren zar zor sakin durabilen bünyeye iyice kendini kaybettiren blackwater park mükemmeli. mikael akerfeldt yaratıcılığının dorukları olarak gösterilebilecek bir şarkıdır. şarkıdaki brutal vokaller alabildiğine yırtıcı, clean vokaller ise inadına sakindir. ilahi mikael bu kadar oksimoron olunmazdır. Dinlerken yapılan headbang sonucu kafayı klozete çarptırmıştır bu nedenle küçük bir uyarı mahiyetinde dinlerken odanızın kapısını kitleyindir. Şahsi olarak; the lotus eater' dan sonra en sevdiğim şarkıdır. Ayrıca bu şarkıyı yaratanın bass gitarının telleri olmak isterimdir.
edit: şu an mikaelin birazdan paylaşacağım şarkının lamentation halinde bulunan halinin 3.37 anındaki yüz ifadesinin hislerimizin tercümanı olduğunu farketmiş bulunmaktayım.
