kimse başkasını seviyor. Başkası ona aşk acısı çektiriyor. Aşk acısı çektikce daha da artıyor sanki aşkı, aşkı arttıkça acısı da artıyor ve bu sürüp gidiyor. Kimseler de kurtulmak isterdi bence bu karşılıksız sevmelerden , ağlamalardan, unutamayışlardan. Kimseler de ister mutlu olmayı, mutlu aşkı yaşamayı. Onlara mutlu aşkı kanıtlayabilecek insanlar lazım sadece. bu zaman alır ama sonucunda kimse, kimse kalmaz. Biri olur ve sever. Aşklara geç kalınmaz. Ama eğer aşklara geç kalındığı düşünülürse, o zaman sadece aşka değil, hayatın tamamına geç kalınmış olur.
