Hüzün ile eş değerdir. Otogarlar, hep ayrılıkları hatırlatır. Bir buruk veda ile, el sallayan sevgiliyi arkada bırakarak, gittiğin, döndüğünde sevinç ile karşılaşacağını sandığın... Ama asla o sevinçli, sıcak karşılama ile karşılaşmadığın.
Otogarlar ürkütücüdür. Soğuk ve itici. Korkutur her zaman. Gittiğinde, arkanda bıraktıklarını, bir daha asla bulamayacakmışsın gibi gelir.
Kim bilir, belki de kötü tecrübelerin vermiş olduğu bir korkudur bu.
