önceki yıl Türkiş Genel Başkanı Salih Kılıç 1 Mayıs'ta "simgesel bir şeyler yapacağız" demiş, deyim yerindeyse "dostlar alışverişte görsün" düşüncesiyle olaya yaklaşmıştı. 1 mayıs'ın ülkemizde bu denli değersizleştirildiği, işçi sınıfının haklarını, sorunlarını, taleplerini kamuoyuna anlatacağı, haykıracağı günün yozlaştırıldığı bu dönemde söz konusu talebin haklılığı daha da artmıştır. bu doğal bir taleptir ayrıca. daha önce tatil değil miydi sanki.. ancak bu ne kadar etkili olur, pek iyimser sonuçlar doğuracağını beklememek kaydıyla tartışmaya açıktır.
devrimci olduklarını belirten kimi sendikaların bile serbest piyasanın artık insanlık için tek geçerli yol olduğunu düşündüğü bir dönemdeyiz. mülkiyetin sahibini düşünen kimse kalmadı zaten. hepimiz piyasa ekonomisinin göz alıcı ilerleyişine katkıda bulunuyoruz.
"1 Mayıs işçinin, emekçinin bayramı Devrimin şanlı yolunda ilerleyen halkın bayramı" kaldı mı artık? sömürünün legalleştiği ortamda, içselleştirdiği, kanıksandığı ve simgesel "1 mayıs" ne kadar değerlidir, tatil olması ihtiva ettiği değere katkıda bulunur mu? her şeye rağmen 1 mayıs emekçinin bayramıdır ve tatil olmalıdır. çünkü işçi kendi hakkını savunabilmelidir, varlığını emeğini sömürenlere hatırlatabilmelidir, o gün işe gitmediğinde hakkında soruşturma açılmamalıdır. 12 eylül'den sonra adeta illegal hareket gözüyle bakılan "1 mayıs" yasa dışı, emperyal kuvvetlerin desteklediği bölücü gruplara da gövde gösterileri yapabilmeleri için fırsat doğurmuştur, bu, en acı taraflarından biridir günümüz 1 mayıs'ları açısından.
sözün kısası, bütün olumsuzluklara, yozlaşmaya, yabancılaşmaya rağmen "1 mayıs tatil olmalıdır". belki o zaman 977 olur taksim.
