böyle gün içinde, başka işler ile meşgulken ve bilhassa internete uzak hallerde, aklıma öyle şeyler geliyor ki acayip mutlu oluyorum. hemen koşup sözlüğe yazmak bu mutluluğu paylaşmak, karmamı yükseltmek istiyorum. sonra ilk fırsatta oturup yazıyorum ama düşündüğüm kadar güzel olmadığını ya da bir benzerinin daha önce yazılıp çizilmiş olduğunu görüyorum ve o an yıkılıyorum be sözlük. sonra toparlıyorum kendimi ve tekrar böyle bir şey yaşamamak için bol bol okuyorum ve hepsine artı oy veriyorum. kaybettiğim o heyecanı artı oy verdiğim o yazarın gözlerinde hayal ediyorum. şimdi düşünüyorum da ne saçma bir adamım ben ya, sevgili sözlük.
