şunu demek isteyen Parmenides'in öğrencisi; bu arada Parmenides'i de yanlış anladığını belirtelim. Kendisi parmenides'in "varolan birdir" önermesini niceliksel anlamıştır. yani sayı olarak.
Şimdi parmenides şöyle der;
"o vardır, var olmaması olanaksızdır" ve "o yoktur, var olmaması zorunludur".
Buna istinaden de Zenon şöyle der;
eğer her şey bir değilse en azından iki nesne vardır. ve bu var olan iki şey arasında da kesinlikle bir şey vardır. bu da şu anlama gelir;
1)varolanlar birden çoksa sonsuz sayıda nesne vardır. çünkü yukarıda belirtildiği gibi hep iki nesnenin arasında bir nesne daha varolacaktır. bu da sonsuz kadar devam edecektir.
2)varolanlar birden çoksa bu nesneler bir sayıya tekabül edecektir. 3,5 ya da 10. sayıca ifade edilir olması aynı zamanda sınırlı olması demektir.
bu ise şu sonuca varır. bir şey hem sonsuz hem sınırlı olamaz. bu da mantığın çelişmezlik ilkesi gereğince imkansızdır.
buna istinaden de devinimi yadsımış ve varolanların bir olduğunu iddia edip dört paradoks ortaya koymuştur.
