franz biberkopf eşliğinde izlyen kişileri aforizma manyağı yapan çok çok çok uzun metrajlı film. alfred doeblin romanından uyarlanmış filmin can alıcı noktası kanatimce, spontan akıcılığının içine yayılan "psikolojik argümanlar"ın aslında spontanlıktan ziya de toplumun karakterler üzere kurduğu "cast" baskısıyla oluşturmak istediği "biat" anlayışını değerlendirmesi; asıl cevabı net bir dille kulağa fısıldamaktan hatta bağarmaktan geri kalmamasıdır. zaman zaman çoklu diyologlar, zaman zaman monologlar seyriyle ilerleyen filmin dört bir yanı "alman ekol"ünden midir bilinmez; soyut aforizmik anlatımın nasıl nasıl somutlaştığını göze çarpan görüntülerle bezenmiştir.
