yaklaşık 1 aydır internetsiz olduğum için itiraflara giremiyorum.
sevdiğim biri yok önüme gelene yazıyorum. çok iç sıkıcı bir durum.
derse giderken eğer geç kaldıysam, bindiğim minibüsteyken geçtiğimiz her arabaya içimden nanik yapıyorum ayrıca sağ kolumu yarım kapatarak ileri geri yapıyorum ooh koyduk mu ben daha önceden gidicem okula diye egomu tatmin ediyorum.
verilen ödevler ağır gelmeye başladı. çok sevdiğim halde ammada zormuş bu elektrik mühendisliği diyorum.
sanırım yine baya bi ders bırakıcam. muhtemelen 1 3 e takılıcam ama olsun bi şekilde geçicem artık.
bayram tatili için 2 ay aradan sonra memlekete geldim. arabayı kullanırken sanki yeniden yürüyormuşum, koşmayı öğreniyormuşum gibi geldi.
memleketimin is kokusunu bile özlemişim.
sevdiğim biri olmadığı için ona buna sarıyorum demiştim ya artık ondanda sıkıldım.
artık kızlar çok kolay elde edilir olmuşlar. sertabın dediği gibi 'zor kadın'lar nerede??
belki o zor kadınla karşılaşırsam aşık olabilirim.
