zamanın geçecek olduğunu bilmek şu anlarımda bana huzur hissi veriyo. şu an bi yandan yakında sınavı olacak dersin kitabını henüz almadığım için içimin rahat olmamasına, paramı alamadığım için annemin bana kızmasına üzüldüğüme ve babamı kırdığım için bünyede oluşan suçluluk duygusuna lanet etsem bile bi 1 hafta sonra hatırlamayacağıma çok seviniyorum. bu zamana kadar ''unutamam, yapamam, bırakamam'' dediğim şeylerin sayısını bile hatırlamazken zamanın acıları dindirdiğine inanmak cidden içimi rahatlatıyo. sanırım böyle durumlarda düşünmemiz gereken tek şey ''bunları hatırlamıycam bile'' deyip motive olmak.
ama hala hiç rahat değilim. sınav kitabını almadım, param olmadığı için alamıycam + sınavdan kötü bi şey alıcam. zaten ders zor bi ders. proje ödevi de alamadım ondan. bi de ana ders. allah'ım yardım et.
