çimen spor- karaaslanlar maçı öğle 11 de. mahalle maçları final müsabakası. maça bi saat kala evden çıkıp antreman yapacam. kapıda annem. yemek pişecek ye öyle git. dakikalar ilerliyor ve annemin pişmek bilmeyen yemeğini tadıp kaçmak istiyorum. anneme ısrarla gitmek istediğimi söylüyorum. ama o içimdeki sıcaklığı anlamıyor. saat 12:30. ve ben evden koşarak gidiyorum. yolun ortasında takımla karşılaştık. kaptan başta başı eğik. durum anlaşılmıştı. bende konuşmadan kafileye dahil oldum. mekana vardık ve beni takımdan kovdular. çocukluğun vermiş olduğu gazla isyan bayrağını çektim. sağdan soldan bikaç kişi buldum ve yeni bi takım kurdum. zaman içinde barcelona olduk. proyduk artık. mahalle futbolunun son temsilcileriydik. hey gidi günler.
