ilk geldiğimde sevimsizliği ve boşluğuyla beni benden almış olan yer. daha kapısından girdiğim gün işletme fakültesinin önünde boş boş yatan köpeklerin elimdeki su şişesine saldırmasıyla buranın benim için ne sürprizler beklediğini anlamam gerekiyordu belki de...
cafesi, sosyal olanakları olmayan kampüstür burası. ama beyazıt kampüsüne göre daha avantajlıdır çünkü sakindir. öğrenci öğrenciliğini yaşayamaz belki ama olaysız geçen günlerinin değerini bilmesi gerekir kanımca.
metrobüsün son durağında indiğinizde dandik kapısıyla sizi karşılar ve içinde bulunan üç beş binayla asla sıcak bir ortam yaratmaz. ama yine de eğitim yuvası olmaya çalışır. biraz öksüz kalmıştır ve o buna hiç aldırmaz.
kaprislidir kampüsümüz, kendini bir halt sanan insanlar gibidir. iyi ve güzel olduğunu iddia eder ama yapılabilecek onlarca şey varken beceriksiz yönetim yüzünden bakir kalmıştır. taş üstüne taş koymak için bürokrasinin altında ezilen bir kurumun parçası olmak onu hantallaştırmış ve böyle yalnız bir hale getirmiştir.
