hep karşılaşmaktan korkuyordum, korktuğum herşey başıma gelicek ya. geldi işte..
bi yerde arkadaşımı bekliyordum. tam o esnada karşıdan elinde telefonla konuşarak önümden geçdi. "d" dedim, takmadı. tekrar "d?" dedim, yine iplemedi. bu sefer yüksek bi sesle "d!" dedim. etraftaki herkes bize bakınca durdu, arkasını döndü ve; "telefonla konuşuyorum, görmüyor musun!" dedi.
bense bu cevaba hiç bi şey diyemedim. sustum.. olduğum yere çivilendim ve ikinci kez ardından bakakaldım.
şimdi mi? şimdide oturmuş puding filan yiyiyorum, dr. oetker'den şaşmıyorum.
