Çocukken öğle yemeği için verilen simit parasını harcamayıp, öğlene kadar aç durup, çıkışta elma şekeri satan amcaya doğru koşardım. Bazen yerinde olmazdı, o kadar üzülürdüm ki o an, düdüklü şeker ya da okul önlerinde satılan puding vs şeyler aynı lezzeti vermezdi bana, hepsinin ortak özelliği sağlıksız olmasıydı, mesela bizim okulun önündeki elma şekerinin elması çürük olurdu genelde, fiyatına göre yine iyiydi. O nasıl bir mutluluktu allahım öyle, çürük elmalı şeker, hazinemdi benim. ilerleyen yıllarda elmalı şekeri çok sevdiğimi bilen bir arkadaşım lüks bir pastaneden oldukça pahalı bir fiyata almış, kesinlikle o lezzeti vermedi. biz büyüdük ve dünya kirlendi.
