iyi, güzel, temiz müzik yapmak dışında bir yol almamış, radiohead, led zeppelin, kings of leon gibi cesur grupların müziklerine baktığımızda açıkça müziği yenlikçi ol-ma-yan gruptur. dünyanın en iyi grubu falan olduğunu iddia edenlerin gayet yüksekten uçtuğuna inanmakla kalmayıp buna yüzde yüz eminim. coldplay her albümünde farklı şeyler yapmıyor maalesef sadece az buçuk kabuk değiştiriyor oysa ki içerik hep aynı. coldplay cesur müzik yapmaktan yana hiç bir adım atmış değil. gerçek olan da bu.
güzelliklerle dolu bir ormanın içinde hep güneş vuran köşelere kaçıyor coldplay, az buçuk da olsa bataklıklara, çukurlara bulaşmıyor. onlar için tilkiler, ayılar falan yaşamıyor ormanda. kış gelmiyor o ormana hiç hep ilkbahar böyle kuşlar cıvıldıyor.
allah aşkına. dünyanın en büyük bestecilerine bir bakın, mozart, bach, beethoven.. hangisinin müziğinde sürekli bir pozitiflik gördünüz ? hayatın kendisi bu değil böyle değil, insan duygusu bu kadar yüzeysel değil, tam tersi coşkulu, keder dolu, dalgalı, yüksek dalgalı hem de. kim kimi kandırıyor ki? biz kendimizi mi kandıracağız yoksa her şey yolundaymış gibi davranmaya devam mı edeceğiz? yoksa müziğin amaçlarından biri de bu değil miydi? yok pardon yoksa sadece öyle tatlı tatlı takılmak mı müzik??????
işin tuhafı coldplay hayranları da bu durumdan gayet memnun, müzikteki "sürekli, sıkıcı ve samimiyetsiz" pozitiflikten gayet mutlular. müzik dünyasında düzgün müzik yapan grup sayısı elbette çoook fazla değil bu nedenle de coldplay'in güvenli kollarına sığınıyorlar, öyle canlarını falan sıkmak istemiyorlar karanlık şeylerle. "her şey yolunda, hayat çok güzel" duygusu onlara yetiyor. elbette bu saygı duyulacak bir şey. ama.. lütfen ama lütfen coldplay'in "yenlikçi" falan olduğundan bahsetmesinler. bu arkadaşlar ya yeterince müzik dinlemiyorlar ya da sadece sıradan pop dinliyorlar ki pop müzikte bile coldplay'den yüz kat daha cesur ve yenilikçi müzik yapan insanlar mevcut. lady gaga'nın bad romance şarkısında bile örneğin coldplay'in onlarca şarkısından daha güçlü bir "gerçeklik", "heyecan" ve "duygu" var. dürüstçe ne ise o ve onun tiyatral ifadesi. bad romance'in coldplay versiyonunu düşünsek muhtemelen sözler "senle ben kötü bir romantizm yazabiliriz sevgilim ama unutalım bunları gel huzur içinde yaşayalım, yaşananların hepsi kötü ve saçmaydı. ikimiz de hata yaptık" deyip kesip atarlardı. bir kaç güzel piyano melodisi koyup paketlerlerdi üstüne de "aa ne güzel gruptur candır bunlar, ne huzurlu müzik yapmışlar" diye alkış toplarlardı.
bu sürekli ve sıkıcı pozitiflik sadece sözlerde değil müzikte yoğun olarak mevcut coldplay'de. sözler karanlık bile olduğunda müzik bu karanlık sözlerle uyumsuz ve anlamsız bir "tekdüzelik" le ilerliyor. çünkü dinleyiciyi "tedirgin etme" korkusu var, dinleyici tedirgin olursa daha underground bir kitleye hitap etmek zorunda kalacaklar. e haliyle bu durum da coldplay gibi popüler bir grubun işine gelmez.
ve ayrıca coldplay'in U2 hayranlığından ciddi fenalık geldi soundlarında o kadar büyük bir U2 etkisi var ki bazen ayırt etmek zor oluyor. artık başka gruplardan feyz alsalar daha iyi olacak. en azından kendi çaplarında "yenilikçi" bir iş yapmış olurlar.
bu yazıyı okuyanlar coldplay'den nefret ettiğimi falan düşünmesinler. tam tersi varlığından memnun olduğum bir grup. sadece bu grubun haddinden fazla abartılmasında yanlış bir şeyler olmalı artık bunun farkına varılsın. birileri ortada olan bu koca gerçeği haykırsın artık.
iyi müzik göreceli olabilir ama "çok çok iyi" lerle "iyi" leri ayıracak kadar da aklımız olsun. eğer bu bilince sahip değilsek neden bazı gruplar gerçekten farklı işler yapmak için çırpınırken, popüler olmayı umursamazken bazıları da coldplay gibi yıllarca kitlesini kaybetmemek için ya da kapasiteleri olmadığı için, ya da her ne sebepten ise, hiç bir değişik sound keşfedemeden öylece oldukları yerde duruyor ve "en iyi grup" falan gibi hiç de haketmedikleri hayali ünvanlara sahip oluyor ve müzik basını da niye fazladan gaz veriyor diye de sormayacağız demektir.
