o siyah elbisemi senin aldığından var ya o kadar emindim ki, hiç umudumu kesmedim.
ben almadım, ben almadım diye çemkirişlerine aldanmadım.
ne oldu sonunda pis bücür, senin odandan çıktı.
var ya kızım seni iyi bi dövmek lazım. çocukken parmağımı ısırırdın, kolumu bile kırdın. ben ne umutlarla doğmadını bekledim biliyor musun sen ha?
bahçede oyunlar oynayacaktık, bisiklete binecektik, apartman bebelerini dövecektik.
nerde, habire zırla, yok bisikletine binicem, yok benle top oyna, topum gitti buluver.
bıktımdı senden biliyor musun ?
bir de bana abla desen diyorum artık. birşey isteyeceğinde ablayız, işin düşünce ablayız.
ne çıkarcı veletsin ya.
o rujumu da sen aldın kesin, yıllardır arıyorum ama yok.
neyse, yine de kardeşimsin, seviyorum seni, iyi ki varsın bücürüm.
sana hem kızan hem seven ablan.
not : şu an benden uzun olsan da, hep bücürüm olarak kalacaksın işte.
bücür, bücür, bücür.
