hayatım boyunca okuduğum en güzel şiir olması yanında, her okuduğumda bana flashback yaşatan bir emre aydın şiiri.
"bi kaç bir şey var hiç unutmuyorum dedim ya
terminalleri de unutmuyorum
sen giderken daha soğuk olurdu terminaller
ağlardın bazen,ben ağlamazdım
bir mecburiyeti çoktan kabullenmiş hatta o mecburiyete alışmış gibi susardım.
güçlü biri gibi susardım ki
yemin ederim kimsenin yanında senin yanında hissettiğim kadar güçsüz hissetmezdim kendimi
(bilmiyorum güçsüz mü doğru kelime aciz mi)"
o şarkıları yazan adamdan, başka nasıl bi şey beklenirdi ki.
