16 yaşındaki ergene hakim olamayıp, iki satır toplumsal bilinç ve ahlak, onur gibi kavramları ezberletemeyen bir anne babanın çocukları olmanın ne büyük talihsiizlik olduğunu düşüneceklerdir büyük olasılıkla.
kim bilir kaç tane var? isimlerini birbirinden ayırabiliyor mu acaba? gittiğini kaç gün sonra farkedebildi? kocası ayda 1000 lira kazanmazken 7-8 taneyi dizerek o çocukların daha doğmadan hayatını kararttığını biliyor mu? o çocuklar büyürken kaç kere doktora götürüldüler? kaçına istedikleri oyuncak alındı? bayram seyran dışında üstüne bir kat elbise, ayağına bir çift ayakkabı aldılar mı? o kız hiç arkadaşlarıyla sinemaya gidebildi mi? o gencecik kız o yaşa kadar düzgün beslenebildi mi? en iyi bakılan, üstüne titrenen çocuk bile o yaşlarda biraz "deli" olur uzmana gitmeyi geçtim ana baba olarak her akşam tv'de dizi seyretmek yerine 5 dakika çocuk eğitii ile ilgili bir şey dinlediler mi? çocuk eğitimi, gelişimi, bakımı konusunda 3 satır okudular mı? kayıt dışında kaç kere okuluna gittiler yoksa ilköğretimden sonra okutulmadı mı? daha 16'sında amcası babası yaşında birine kapatma mı vereceklerdi de kızcağız çareyi dağa bayıra kaçmakta buldu?
sorular sormayınca ne acıklı değil mi?
ama sorular sorunca çok daha trajik... ve bu "eğer gerçekse" hazin karşılaşma bizim suçumuz mu?
hümanizm ile kerizlik arasındaki çizgi zekanıza göre incelir veya kalınlaşır.
