gündüz baktığında bulutsuz derken gece yıldızlarla dolan bir gökyüzü,
rüzgarın fısıltısıyla şekil almış ulaşılamayan yüce dağlar,
masmavi okyanusun ufak bir parçası olan denizin kıyısında baktığında görebildiğin en uzak nokta,
aşkla baktığın o gözlerde ki asla sönmeyecekmiş gibi duran ışıltı bize sonuzluğu hatırlatır hatta kanıtlar.
başımızı doğru yöne çevirdiğimizde sonsuzluğu algılamamız o kadar açık ve netken hala aslolan sonsuz hayatı çoğu zaman unutup ufak tefek dünyevi dertlerle neden hayatımızı zorlaştırımayı başarırız ozaman?
