sevmediğim hayvanlardır ama daha da sevmediğim birşey varsa oda sokak kedileridir. özellikle öğrenci mekanlarında bol bol bulunur bunlardan. cafelerde vs. de siz yemek yerken gelir başınızda dikilirler, ala beklesinler canım sıkılırsa birşeyler veririm belki. Ama onlar beklemez, sandalyenin, koltuğun üstüne çıkıp yemeğinizi çalmak derdindedirler. işte sırf bu tip saçmalıklar yüzünden kendimi büyük kedilerin günlüğündeki gibi hissediyorum sözlük. yemek yerken gözümün kenarıyla yada direk göz teması kurarak kedileri süzmek zorunda kalıyorum. geyiğini yerken bir yadan sırtlanlardan korumaya çalışan aslan gibiyim, bir rahat vermiyorlar. fantezi yaptım ama bir gün yemeğime yanaşan kedilerden birini kafasından yakalayağım hızlıca kafasını yere vurduktan sonra postalımla* kafasının üstüne basacağım.
edit. tükürdüğümü yaladım sözlük. geçenlerde yediğim tavuktan kediye parça verdim. çok utanıyorum..
