var lan böyle bir şey. nazlı birisi olmamama rağmen geçen ay en saçmasını yaşadım ve yaşattım.
bütün gün sol tarafım ağrıdı, panik oldum, gizli kalp krizi geçirdiğimi düşündüm. iş yerinde gün boyu netten kalp krizi belirtileri okudum ve hepsi bende mevcuttu nasıl oluyosa.. tuvalete gidip ağladım ağladım yerime döndüm.
en son akşam oldu evime gittim saatte biraz geçti. annem çok normal bir tonla nerde kaldın kızım dedi.
bende birden çemkirip off anne ya iş güç ne olacak deyip ağlamaya başladım. sonra konuşmaya çalıştı benimle kalp hastası olan anneme kalp krizi geçiriyor olabileceğimi söyledim, sonra sırasıyla ev ahalisi odama doluştu. - bu sırada ben hüngür hüngür ağlıyorum tebi-
neyse ebeveynlerim benim üşütmüş olabileceğimi söyleyip beni yatıştırmaya çalıştılar. ve sonrasında hastaneye gidelim diye ısrar ettiler. bende zaten kalp krizi geçirdiğim için (!) gitmek taraftarıydım.
gittik ve dr üşüttüğümü söyledi.
dönüş yolunda da bu doktor bi boktan anlamıyo diye tekrar ağladım. ama bir gün öncesinde akşamın soğuğunda 3 saat kabataş sahilde oturmuştum. belki bu sonradan aklıma geldi ama yine de bir şey değişmedi. durduk yere insanları ne hale soktum kendimi de tam bi salak yerine koydum.
kıssadan hisse pms kızlarını kendi haline bırakın ağlasınlar zırlasınlar 2 güne kalmaz kendilerine geliyorlar.
