bugün gidip izlediğim film. tam da bekledim gibi oldu. bildiğin behzat ç. dizisi gibi bir film olmuş.
nasıl şeker hastaları insülüne ihtiyaçları oldukları zaman iğne vuruyorlar ya kendilerine; heh işte ben de o iğnenin içine sanki behzat ç. doldurup damarlarıma boşaltmış gibi oldum sözlük. çok iyi geldi, rengim açıldı. eğer ölseydim, çok kötü olacaktı. düşünsene gazetelerde "behzat ç.'sizlikten ölen genç memleketi xyz'de toprağa verildi" diye bir manşet...
