3253.
-
kıyamet kahverengisi
bir şiir düşmeyegörsün
bir şarkı çalınmasın
aklımda türlü hikâye
kirpiklerinle yazılmasın
bir aşk, kalmasın yarım;
dayanamam
aklıma düşmesin yolculuklar
ve kimse bilmesin,
duymasın gizliden, gizliye
sana geldiğimi
adını, buğulanmış camlara
parmaklarımla yazayım
görmesin kıyamet kahvesi
boğulduğum gözlerin
kim bilir bilmem nerede
çevirmesin yollarımızı
mendil satan çocuklar
ki ağlamayasın
hem sabahlardan bahtıma ne
geceleri sarılmalıyım ben
boylu boyunca yanıma
uzanmış beline
sahi gelmesin sonbahar
şehrin, gözleri dolmasın
bir kıyamet kahverengisi
savruk yaprak olmasın yıllar
sonra o şarkı çalmasın
harman olmayım bu akşam
öyle bir git, öylece salın
kokun gitsin, adın dahi kalmasın
benim aklıma, hatıralar düşmesin
ışıklar da kapanmasın hem
ben, kendimi kaybetmeyim
senin, gözlerin yarılanmasın
yaralanmasın tenim
dokunduğun yerim kanamasın
bulutlar, uyur uykularından
gece yarıları uyanmasın
sonra parmak uçlarım
gezinmesin göğsünde
ben geceyi yaşarım
sen,
bilmem kaçıncı düşünü
en tatlı uykularında
gördüğünde
