izlediğim en sakin en gerçekçi filmlerden biridir.
--spoiler--
öyle bir kurgulanmıştır ki istisnasız iki küçük kardeşin her duygusuna karşılık vermek, babaya üvey anneye sövmek, bakkala dedeye yardım etmek istersiniz izlerken. oyunculuk da çok iyi filmde. o küçük kızın annesinin mezarına gelip de veda etmesini yüzümde gülümse, gözümde iki damla yaşla izledim:
- anne biz almanyaya gidiyoruz, ama merak etme hergün gelicez yine senin yanına.
ayrıca hiçbir acındırma, duygu sömürüsü unsuru barındrmadan insanın ağlatan, bir şeyleri sorgulatan bir film.
