futbolla ilgili biraz bilgisi olan her insanın farklı bir bakış açısıyla yorumlamaya çalıştığı konudur. sevgili yazarlar biliyorum sizler de karşılaştınız bu tür konuşmalarla. olumsuz sonuçlar sonrası özellikle avrupa kupalarında yaşanan hezimetlerden sonra muhabbeti dönen bir konudur bu. anadolu takımlarının futbolcuların bir basamak olarak gördüğü kulüpler olarak kaldığı, dört büyüklerin (ha sonrdan üç büyükler diye geçti o ayrı) gelirleri daha farklı paylaştığı bir sistemde futbolun bir kültür olarak gelişmesinden ziyade sadece sorunlarla geliştiği yanılgısına düşeceğimizi söyleyebiliriz. türk futbolunun sorunu çözüldüğü zaman isveç futbolunun sorunu başlar çünkü bu oyunlarda herkes başarılı olamaz. mesela lig tv maçın en başında lig tv tüm süper lig takımlarına başarılar diler diye bir yazı yayınlıyor. her takım nasıl başarılı olabilir. mutlaka bazıları başarısız olacak. daha biz bunu kavrayamamışız, hep yükseklerde görmeye çalışmışız kendimizi zaman zaman olmuşuz zaman zaman olamamışız, lakin hep ordaymışız gibi düşünmeye devam etmişiz. özetle iştigal: türk futbolunun sorunu değildir bu. ülkelerin ve kulüp takımlarının görevlerini yerine getirmesidir. bazen başarıdır görevi bazen başarısızlık. işte bu yüzden iyi günde kötü günde yanındayız denir ya. hep böyle denir lakin içten içe kötü günde farklı bir mizaca bürünülür. dur lan ben özet yapcaktım. kurtlar vadisinin özeti gibi oldu. neyse tüm yazarlara ve galatasaray'a başarılar diliyorum.
